Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Ακόμα ΖΩ στην κοσμάρα μου



Όταν ήμουνα μικρή και με ρωτούσαν τι θα ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω, όλες οι απαντήσεις που έδινα είχαν να κάνουν με την φύση. Πρώτα βοσκός, μετά κτηνίατρος, μετά γεωπόνος, στη συνέχεια ζωολόγος και κάποια περίοδο είχα σκεφτεί και πιο υποθαλάσσια.
Προφανώς και δεν έγινα τίποτα σχετικό με την φύση, αν και ο άνθρωπος κατατάσσεται και αυτός σε ένα βασίλειο.
Δυστυχώς δεν διάβασα ποτέ τόσο ώστε να καταφέρω να μπω σε μία πανεπιστημιακή σχολή για όλα τα παραπάνω επιστημονικά.
Βέβαια πάντα υπήρχε και το ενδεχόμενο του βοσκού το οποίο όμως στη συνέχεια απέρριψα γιατί δεν θα μπορούσα να σκοτώσω ένα ζώο για να φάω. Προτιμώ να έχει γίνει από άλλον το έγκλημα ;)
Πέρασα τυχαία σε μία σχολή ΤΕΙ και εργάζομαι πλέον πολλά χρόνια πάνω στο αντικείμενο αυτό. Πόσο λογικό θα ήταν να μην γουστάρω την δουλειά μου, ρητορική ερώτηση..
Και η αλήθεια είναι αυτή, από τον πρώτο χρόνο ήθελα να αλλάξω σχολή. Συνέχισα όμως, έκανα και πρακτική!
Υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως εγώ και αυτό το αντικείμενο δεν έχουμε καμία σχέση.
Τελείωσα τη σχολή, με καλό βαθμό παραδόξως και για να μην τα πολυλογώ με τούτα και με εκείνα δουλεύω 11 χρόνια και πλέον έχει γίνει μέρος μου, και έμαθα να το αγαπώ! Λειτούργησα με το σκεπτικό πως με κάποιον τρόπο προσφέρω κάτι καλό στους ανθρώπους, όσο και αν με έχει απογοητεύσει το ανθρώπινο είδος. Έχω δοκιμάσει τις αντοχές μου και την υπομονή μου και έχω περάσει καλά με όλον αυτόν τον κόσμο που έχω γνωρίσει όλα αυτά τα χρόνια. Και είναι πολύ όμορφο να ακούς ιστορίες και να μοιράζεσαι εμπειρίες μέ κάποιον που έχει ανάγκη σε κάποιον να τα πει. Είναι καλό να χαρίσεις ένα χαμόγελο, μπορεί και σε κάποιον να φτιάξεις τη μέρα..
Και βρίσκεσαι κάποια στιγμή σε ένα μαγαζί, που μακάρι να αν μόνο ένα, και βλέπεις μία πωλήτρια να αντιμετωπίζει μια γυναίκα κάποιας ηλικίας με αγένεια και ειρωνεία.
Και σκέφτεσαι,
"αν δε γουστάρει αυτό που κάνει γιατί δεν κάθεται στο σπίτι της;"
Θα μου πεις, "μπορεί να χρειάζεται τα λεφτά;" και θα σου πω πως σίγουρα υπάρχει κάποιος άλλος που θα τα χρειάζεται το ίδιο, αλλά δεν θα βλέπει τους ανθρώπους σαν πορτοφόλια, σαν μπελά που του διακόπτουν τον καφέ, σαν τον ηλίθιο που θα κοροϊδέψει για να πάρει τα πιθανά ποσοστά.
Έχει χαθεί ο σεβασμός, το βλέπω και το βιώνω παντού. Από τον δρόμο και τους οδηγούς, μέχρι τον προμηθευτή που συνεργάζεσαι.. Τι να πω, ελπίζω η κρίση τουλάχιστον να μας κατεβάσει λίγο από το καλάμι μας!

2 σχόλια:

  1. "Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα".
    Μόνο αυτό έχω να πω, α, και κάτι ακόμα, όντως έχει χαθεί ο σεβασμός, πρώτα όμως μάλλον χάθηκε ο αυτοσεβασμός...:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιατί υπερτερεί ο εγωισμός. Λέω τώρα εγώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή