Χωρίς τηλεόραση

Στο νέο μου σπίτι, έχω ένα μικρό θέμα με την τηλεόραση και το σήμα της. Ή αυτό είναι ανύπαρκτο, ή δεν έχω κεραία. Δεν ξέρω ακριβώς και να πω την αλήθεια δεν με νοιάζει και ιδιαίτερα πλέον.
Στην αρχή μου κακοφάνηκε γιατί έπιανε μόνο ένα κανάλι και αυτό όχι τόσο καλά.
Γέμισα όμως τον χρόνο της τηλεόρασης, όπως το έχω ξανακάνει με επιτυχία στο παρελθόν, με ουσιαστικότερα πράγματα.
Διαβάζω περισσότερο, ακούω και άλλη μουσική, την ψάχνω πιο πολύ, ενημερώνομαι, επιλέγω εγώ ποια ταινία θα δω και επικοινωνώ περισσότερο και γενικά ψυχαγωγώ τον εαυτό μου πολύπλευρα.
Η τηλεόρασή μου, είναι η θέα από το παράθυρό μου.
Μου δίνεται και η ευκαρία να "παρακολουθώ" μία οικογένεια(;) γερακιών. Απίστευτο πλάσμα. Επιβλητικότατο θα έλεγα. Και πανέμορφο!
Στέκεται σχεδόν ακίνητο κάποιες φορές στον αέρα, με τα φτερά του ανοικτά, και παρακολουθεί. Αργότερα κάνει έναν μικρί γύρω , ελέγχοντας την περιοχή και όταν εντοπίζει τον στόχο του, βουτάει με ταχύτητα προς το έδαφος. Τόσο σταθερά, αλλά τόσο γρήγορα που κάποιες στιγμές τρομάζω. Αλλά φυσικά και είμαι απλά ανόητη γιατί έχει τον απόλυτο έλεγχο και εν τέλη κάνει έναν ελιγμό και προσγειώνεται συνήθως σε κάποιο κλαρί.
Δεν γίνεται να μην τους ρίχνω μια ματιά κάθε τόσο να δω τι κόλπα κάνουν...
Και τελικά βεβαιώνομαι, πως η φύση, σου χαρίζει ένα ασύγκριτο, αληθινό, θέαμα.