Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Μάταια...


«Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης», θα έπρεπε να είναι η σημαία των ά-χαρων ανθρώπων.
Τί και αν ο καιρός είναι καλός; Μέσα έχει μπόρα.
Όλα μάταια.. Ακόμα και το φαγητό που τρώμε, η έξοδός μας..
Κλείνουμε τις πόρτες στο λευκό και αφηνόμαστε στη μαυρίλα μας.
.. Και η ζωή συνεχίζεται μέσα στην αδιαφορία των μικρών στιγμών ευτυχίας στην καθημερινότητα..
Και ως πότε τραβάει αυτό;
Πως γίνεται ξαφνικά το μάταιο να μετατραπεί σε θελκτικό;
Είναι εφικτό;
Θα έπρεπε να είναι, γιατί διαφορετικά ποιο είναι το νόημα της λέξης ικανοποίηση..
Εν τέλει, στην αναζήτησή της, ψάχνεις την διέξοδο σε μάταιες πράξεις που φέρνουν άσκοπα αποτελέσματα.
Σαν όλα να γίνονται ένας λαβύρινθος, όπου ο αποπροσανατολισμός σε ρίχνει στους τοίχους του.
Κάποιες φορές πέφτεις στα μαλακά, άλλες όμως χτυπάς σε πέτρα.
Μάταιο και αυτό. Δε μαθαίνεις..

Ά-χαρε άνθρωπε, πίστεψε στον σκοπό των πράξεών σου και μάθε να διακρίνεις την πραγματική διάσταση των χαρών μέσα από αυτές.

2 σχόλια:

  1. Χμ...είναι βέβαια φορές, και τώρα μιλάω από προσωπική εμπειρία, που η ματαιότητα των πράξεών μας γυρνάει μαζοχιστικά πάνω μας και μας ωθεί στην επανάληψή τους...βλ. προηγούμενο post περί μαζοχισμού...
    Κάποια στιγμή ελπίζεις ότι τελειώνει ο λαβύρινθος, γιατί χωρίς την ελπίδα αυτή είναι όλα...μάταια!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Ά-χαρε άνθρωπε, πίστεψε στον σκοπό των πράξεών σου και μάθε να διακρίνεις την πραγματική διάσταση των χαρών μέσα από αυτές".....χθες διάβασα ένα βιβλίο "Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει" του Coelo...και ασυνειδητα σήμερα τα βλέπω όλα από αυτό το πρίσμα!! Πολύ σωστό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή